از عاشقان کربلا اشک دیده است

این گنج غم که در دل خاک آرمیده است
این دختر حسین سر از تن بریده است


این است دخترى که پدر را به خواب دید
کز دشت خون به نزد اسیران رسیده است

بیدار شد ز خواب و پدر را ندید و گفت
اى عمه جان ، پدر مگر از من چه دیده است


این مسکن خراب پسندیده بهر ما
از بهر خود جوار خدا را گزیده است


زینب به گریه گفت که باشد برادرم
اندر سفر که قامتم از غم خمیده است


پس ناله رقیه و زنها بلند شد
و آن ناله را یزید ستمگر شنیده است


گفتا برند سوى خرابه سر حسین
آن سر که خون او ز گلویش چکیده است


چون دید راس باب ، رقیه بداد جان
مرغ روان او سوى جنت پریده است


این است آن سه ساله یتیمى که درجهان
جز داغ باب و قتل برادر ندیده است


دانى گلاب مرقد این ناز دانه چیست
از عاشقان کربلا اشک دیده است


معمور هست تا به ابد قبر آن عزیز
لیک قبر یزید را به جهان کس ندیده است .